Het decor: het jaarlijkse veteranen hockeytoernooi. Meterslange schragen als tafels. Heleen moest even blijven staan, alle plaatsen waren bezet. Met een biertje in haar hand luisterde zij naar de optredende cabaretier. Natúúrlijk betrok hij haar daarbij: hoe heet jij? Het tafereeltje werd glimlachend gadegeslagen door Feiko, die zijn glas in Heleen’s richting hief. Gevat reageerde ze: jij weet nu wie ik ben, wie ben jij? IJzersterke openingszin! Hij reageerde minstens zo scherp: zullen we samen even naar buiten gaan, dat praat een stuk rustiger. En wat denk je? Er werd meteen stevig gezoend! Én er werden telefoonnummers uitgewisseld.

Renewal of the VOWS

Feiko liet er geen gras over groeien en belde haar de volgende dag. Ok, ze zouden samen iets leuks gaan doen. In een flits besloot ze de boot tóch af te houden: ‘Ik moet even in mijn agenda kijken.’ Ze hád niet eens een agenda, dus pakte ze de krant, zodat hij haar kon horen bladeren. De komende drie weken heb ik geen tijd (terwijl ze niet één afspraak had), maar op 10 juni zou het wel kunnen. Dé dag naderde. Zou ik hem nog wel herkennen, vroeg Heleen zich vertwijfeld af. Ze zou hem vragen haar te komen ophalen…
Gewapend met een prachtige bos rozen verscheen Feiko in haar straat. Verdekt opgesteld op haar balkon zag ze hem aankomen. Toen wist ze: dit klopt, hij is het!
Met deze man wil ik mijn leven delen. Die dag gingen ze samen naar het strand.
Daarna zijn ze geen dag meer zonder elkaar geweest. Love is all you need!
Feiko en Heleen - inmiddels zo’n 16 jaar getrouwd. En nog nét zo verliefd als in het begin. Ze genieten van elkaar en van hun leven samen. Een mooi moment dus om hun trouwbeloften te hernieuwen. Renewal of the VOWS - daar gaan we het samen over hebben, als de tijd rijp is!